Bizon w Teatrze Bagatela rozgrywa się w sklepie ze starzyzną, a właściwie z gadżetami PRL-u. Mała scena na Sarego zapełniona jest prowizorycznymi regałami, na których piętrzą się rozmaitego pochodzenia sprzęty, od szklanych kolorowych ryb, jakie ustawiano na telewizorach (bo niegdyś można było jeszcze coś na nich postawić), przez duże radia po plastikowe łazienkowe półki (takie dwustronne, w stylu lat sześćdziesiątych. Skądinąd, niektóre z przedmiotów są naprawdę ładne
i budzą nostalgiczne westchnienie – przaśne, ale stylowe rupiecie przypominają o modnej dziś tęsknocie za peerelowskim wzornictwem).

Olga Katafiasz / teatralny.pl