Lumino Bootstrap 4.0 Columns
MANDALA / SPEKTAKLE
THREETWOONE
Reżyseria: Katarzyna Deszcz - Andrzej Sadowski
Tekst: Jerzy Sitarz - Andrzej Sadowski
Scenografia: Andrzej Sadowski
Część 1 - Pensjonat Madame Bergman
Obsada:
Madame Bergmann - Brigitta Kaufmann (I wersja), Mirosława Wielowiejska (II/III wersja),
Herr O - Waldemar Rogojsza (I wersja), Andrzej Kaczmarczyk (II wersja), William Waghorn (III wersja),
Pan Nie z Tej Opery - Andrzej Sadowski (I wersja), Konrad Debogórski (II/III wersja),
Margerita Hauser - Mirosława Wielowiejska (I wersja), Maria Bujas (II wersja), Andrzej Sadowski (III wersja),
Franio - Jasmin Novliakovic (I/II wersja), Miłosz Urbanik (III wersja)
Część 2 - Personen in der Nacht
Obsada:
Madame B - Brigitta Kaufmann (I wersja), Mirosława Wielowiejska (II/III wersja),
Franz - Waldemar Rogojsza (I wersja), Andrzej Kaczmarczyk (II wersja), William Waghorn (III wersja),
Józef - Andrzej Sadowski (I wersja), Konrad Dębogórski (II/III wersja),
Margerita H - Mirosława Wielowiejska (I wersja ), Maria Bujas (II wersja), Andrzej Sadowski (III wersja),
Student - Jasmin Novliakovic (I/II wersja), Miłosz Urbanik (III wersja)
Część 3 - Maszyna Asocjacyjna
Obsada:
Maria Bujas - Maria Bujas, Brigitta Kaufmann - Brigitta Kaufmann, Mirosława Wielowiejska - Mirosława Wielowiejska, Konrad Dębogórski - Konrad Dębogórski, Andrzej Kaczmarczyk - Andrzej Kaczmarczyk, Jasmin Novliakovic - Jasmin Novliakovic, Waldemar Rogojsza - Waldemar Rogojsza, Andrzej Sadowski - Andrzej Sadowski, Miłosz Urbanik - Miłosz Urbanik, William Waghorn - William Waghorn, Dasein - Adam Rzepecki.
Premiera I versji: marzec'89, Kraków
Premiera II wersji: maj'90, Londyn
Premiera III wersji: maj'91, Kijów
Spektakl prezentowany w: PL + Macedonii + Chorwacji + Niemczech + Anglii + Szkocji + Ukrainie
/.../ Jeśli próbujemy wyartykułować jakąś wizję świata (mówi Katarzyna Deszcz) i powstaje taki twór, który chce się pokazać, wówczas przestaje mieć znaczenie czy on się mieści w zastanych konwencjach czy formułach i czy będzie się podobał, gdyż język jakim operuje dany spektakl jest językiem jedynym jaki może przekazać ową wizję. Każdy inny jej nie przekazuje. Threetwoone przynosi zatem prezentację owego języka. Stąd też miejsce akcji, mimo metamorfoz pozostaje wspólne dla wszystkich ogniw spektaklu. Tworzy je szereg parawanów ustawionych na scenie półkoliście. Wytyczają one granicę zagadkowej krainy: państwa snu. W pierwszym najbardziej rozbudowanym obrazie widzimy tu "pensjonat pani Bergmann", którego głównymi poza bohaterką, ok torami zdają się być trzy wielkie wypchane ptaszyska Ona sama siedząca nieruchomo w czarnej krynolinie, przypomina zresztą jedno z nich, podobnie jak drugi mieszkaniec domu, pan "O". Ekscentryczny, napuszony, długowłosy, z rozwiązanym wiecznie sznurowadłem. Zjawia się ni z stąd ni zowąd, chwilami nie wiadomo, czy istnieje naprawdę, czy jedynie w wyobraźni bohaterki, która otwiera przed nami drzwi "pensjonatu" - swego wewnętrznego świata. Dwie wiszące na wprost widowni szyby dzielą przestrzeń sceniczną na dwie sfery. W pierwszej banalna wymiana zdań pomiędzy partnerami towarzyszy ponawianemu dzień w dzień rytuałowi picia herbaty. W sferze drugiej, miedzy prostokątami szklanych tafli, tworzy się pas przestrzeni magicznej. Z chwilą gdy aktorzy przekroczą granicę wyznaczoną przez szklane szyby, pod wpływem powtarzanych sytuacji i słów działających jak zaklęcie ("miałem sen...-wyznaje pan "O") dokonuje się zadziwiająca metamorfoza pani Bergmann. Tracąc dotychczasową sztywność, jakby duch jednego z wypchanych ptaków wstąpił w jej ciało, kobieta ulega porywom coraz bardzie szalonego tańca. Sekwencja ta powtarza się w widowisku, zapraszając patrzącego by współuczestniczył w swoistym ceremoniale, jaki stworzyły postaci sceniczne, aby nadać sens własnej egzystencji.W formach rytualnych człowiek wyraża najgłębsze, najbardziej fundamentalne treści swego życia /.../ Elżbieta Łubieniewska /KIERUNKI / GAZETA KRAKOWSKA/
Pełny artykuł Elżbiety Łubieniewskiej /KIERUNKI /GAZETA KRAKOWSKA/ →
